We kregen de tip om naar het ‘Calandre-strand’ te gaan. We hadden thuis al wat voorwerk gedaan, dus kregen al regelmatig op Instagram de mooiste foto’s van dit plekje te zien. Met hoge verwachtingen dus op pad. Het was wat lastig vinden, dus eerst er voorbij gereden en stonden daardoor al bijna op de Franse grens.
Uiteindelijk omgedraaid en geparkeerd op een vrij grote parkeerplaats voor het Fort (Forte dell’Annunziata), het archeologische museum van Ventimilia. Een smal voetpad links naast het museum leidde al snel door prachtige mediterrane vegetatie. Zelfs in deze tijd, eind december, stond er al veel van in bloei en rook het er heerlijk. Links hadden we een prachtig uitzicht over de stad en beneden zagen we de haven van Ventimiglia liggen. Jachten gecentreerd in de ronde haven die bescherming bood tegen de ruige zee. De hoge golven klapten onder ons spectaculair tegen de steile kust. Al lopend over het glooiende pad, kwamen we bij een verroeste ijzeren trap die op het eerste kleine kiezelstrandje uitkwam.
Al vrij snel daarna kwamen we bij een heel sfeervol kleine strandtent. We waren in deze tijd, op een paar golfsurfers na, de enige gasten. De eigenaren van deze plek zaten binnen rondom de kachel en serveerden ons al snel een heerlijk eenvoudig broodje vanuit het uitgifte luik.
Op de houten banken op het terras hebben we daarmee in de zon genoten van dit sfeervolle plekje met uitzicht op de woeste zee en de golvende kust richting Frankrijk. Het overtrof zelfs de hoge verwachtingen vooraf!
Lees ook de andere artikelen >
